Vrouwen die er bewust voor kiezen om ongeassisteerd te bevallen, voelen vaak sterk de behoefte om zelf in te kunnen schatten of er extra hulp van buitenaf nodig is. Hiervoor doen ze vooraf doorgaans (veel) onderzoek naar het natuurlijke baringsproces en (veel)voorkomende complicaties, hoe ze deze (zelf of hun partner) kunnen herkennen en wat er in het geval van complicatie nodig is aan hulp.
In een Nederlands onderzoek onder de partners van vrouwen die kozen voor een baring buiten de richtlijnen of ongeassisteerde bevalling (Hollander et al., 2020), komt naar voren dat veel stellen ter voorbereiding samen een zwangerschapscursus volgen. Verder wordt informatie gehaald uit boeken, van websites, fora, groepen op social media, podcasts, video’s en door gesprekken met zorgverleners. De vrouwen zelf doen doorgaans het onderzoek en verzamelen de informatie, die ze vervolgens (gefilterd) delen met hun partners. (Hollander et al., 2020; Feeley et al., 2016; Dunne, 2023)
Bij het onderzoek van Feeley (2016) onder vrouwen die in Engeland ongeassisteerd bevielen, kwamen vier subthema’s naar voren die richting geven aan de voorbereidingen:
- Het begrijpen van de fysiologie van geboorte. Meer weten over de fysiologie van geboorte in het webinar voor zwangeren, of volg de training Fysiologie van Geboorte voor geboortewerkers.
- Het creëren van een beschermende, veilige sfeer. Hierbij speelt de partner vaak een grote rol. Meestal wordt de beslissing om ongeassisteerd te bevallen samen met de partner gemaakt en vaak neemt de partner een grote en actieve rol in de zwangerschap, bij de voorbereidingen en tijdens de bevalling. Die rol houdt onder andere in dat de partner zorgt voor een beschermende ‘safe space’ waarin de vrouw haar ruimte kan nemen om op zichzelf te vertrouwen en haar eigen inzichten te volgen. Hierbij is ook van belang dat de partner de barende goed kent en daardoor herkent of er iets met haar aan de hand is. Voor de vrouw is het belangrijk dat ze kan vertrouwen op haar partner, dat haar partner haar visie goed kent, daarmee op één lijn zit en haar wensen zal bewaken. Vooral als ze dat niet of minder goed bij een zorgverlener kan vinden (Feeley et al., 2016; Hollander et al., 2020).
- Het creëren van of toegang krijgen tot bredere ondersteunende netwerken.Alle vrouwen in het onderzoek van Feeley et al. (2016) bezochten freebirthing websites en fora. Deze fora worden door de vrouwen in dit onderzoek beschreven als een ‘veilige’ en ‘niet oordelende’ omgeving waarin vrouwen elkaar supporten.De helft van de vrouwen in het onderzoek van Feeley nam een doula in de armen tijdens hun zwangerschap, die ze hielp bij het verwerken en plaatsen van gevoelens en die voorzag in een groter netwerk van ondersteuning.Ook 43 van de 118 vrouwen in het onderzoek van Dunne (2023) namen niet-medische geboortewerker in de armen, zoals een doula of birth keeper (Dunne, 2023).Een derde van de vrouwen bezocht een (vrij-werkende) verloskundige bij wie ze zorg in de zwangerschap en na de geboorte kregen, maar die niet bij de bevalling en geboorte zelf aanwezig was. Deze zorgverleners pleiten zelf niet voor ongeassisteerd bevallen, maar bieden wel zorg en begeleiding op maat.
- Het conceptualiseren en eigen maken van kennis over risico’s.Waarbij als eerst de overtuiging dat interventies risicovol zijn voor alle vrouwen een dusdanig grote rol speelden dat ze afgewogen ongeassisteerd bevallen een veiligere optie vonden. Hierbij werd onder andere de bezorgdheid geuit dat interventies vaak niet het natuurlijke proces lijken te ondersteunen, maar juist lijken tegen te werken, en bezorgdheid over iatrogene (onvoorziene en ongewenste) effecten van interventies.Veel vrouwen onderwijzen zichzelf, samen met hun partner, over verschillende noodsituaties die zich voor kunnen doen zoals schouderdysctocia, fluxus, navelstreng uitzakking en reanimatie bij de baby. Hier verdiepen zij zich zo in, dat ze deze noodsituaties zelf menen te kunnen beheersen in afwachting van eventuele hulp als dat nodig zou zijn. Hierbij is het gevoel dat een verloskundige niet meer zou kunnen doen om de bevalling beter of veiliger te maken dan dat ze zelf kunnen.De vrouwen die voor de eerste keer ongeassisteerd gingen bevallen, zochten vaak wel verloskundige begeleiding tijdens de zwangerschap. Zij hadden het gevoel dat zolang er in de zwangerschap niets afwijkends aan de hand was, ze voor zichzelf ‘groen licht’ hadden voor de gewenste ongeassisteerde bevalling. Al deze vrouwen waren overigens laagrisico. Door de bevestiging vanuit de verloskundige zorg in de zwangerschap voelden de vrouwen zich gesteund in hun keuze voor een ongeassisteerde bevalling.De betrokkenheid van de vrouwen met de verloskundige tijdens de prenatale periode nam af bij elke volgende ongeassisteerde bevalling. De vrouwen vertrouwen steeds sterker op hun eigen gevoel om hulp in te roepen als dat werkelijk nodig is en ze worden steeds pro-actiever in het verrichten van prenataal onderzoek bij zichzelf, zoals bloeddruk meten en urineonderzoek. De verantwoordelijkheid komt hierdoor steeds meer bij de vrouw zelf te liggen in plaats van dat ze dat uit handen geeft aan de geboortezorgverlener (Feeley et al., 2016).
Soul searching
Veel vrouwen en hun partners die ervoor kiezen om ongeassisteerd te bevallen, bereiden zich doorgaans niet alleen voor op de aankomende baring door (diepgaand) onderzoek naar de fysiologische en praktische kant, maar verdiepen zich ook door ‘soul searching’ (diepgaand zelfonderzoek). Hierbij gaan ze bijvoorbeeld dieper in op wat een bepaalde goede of slechte uitkomst voor ze betekent, welke risico’s ze wel of niet acceptabel vinden, wat ze nodig hebben van zichzelf en anderen, hoe ze daarin kunnen voorzien etc. Het vormt een belangrijk onderdeel van hun verbinding met zichzelf, met elkaar en hun begrip van wat ze zelf werkelijk nodig hebben. Hier hoort ook bij dat ze bewust de verantwoordelijkheid willen nemen voor de bevalling en uitkomst daarvan. Opvallend daarbij is dat er in de onderzoeken van Hollander et al. (2017, 2020) en Dunne (2023) geen spijt is van de keuze bij de stellen met een negatieve uitkomst (overleden baby).
Niet alleen het fysieke proces van de bevalling is van belang, maar ook het samen een familie worden. Hierbij zijn veel stellen van mening dat de manier waarop de baby geboren wordt belangrijk is voor de familiedynamiek en hun band met het kind en elkaar, en dat het van invloed is op de rest van het leven van het kind (Hollander et al., 2020; Dunne, 2023) (zie ook Anna Verwaal From Womb to World).