Conditie van de baby tijdens de baring (doptone & CTG)
Om de conditie van de baby tijdens de baring in de gaten te houden, luisteren zorgverleners naar het hartje van de baby. In de eerstelijnszorg gebruikt de verloskundige daar meestal een doptone voor (soms een toeter of fetoscoop indien gewenst door ouders). In de tweedelijnszorg sluiten zorgverleners vaak het CTG aan. Hierbij monitort een uitwendige transducer (of een schedelelektrode via het hoofdje van de baby) de hartonen van de baby, in combinatie met een toco die de weeën registreert.
Wanneer er twijfel is over de conditie van de baby, willen zorgverleners het CTG soms aanvullen met een bloedonderzoek naar de pH-waarde van de baby (via het hoofdje). Regelmatig wordt er in de tweedelijnszorg ná de geboorte van de baby nog bloed afgenomen uit de navelstreng om pH-waardes te bepalen.
Waarom luisteren we naar de harttonen van de baby? Wat zijn normale harttonen en wanneer moeten we ons zorgen maken? Wat zijn de voor- en nadelen van het CTG? Waarom is er soms ophef over de schedelelektrode? En wat zegt die pH-waarde nu precies? Deze en meer vragen beantwoorden we in dit artikel.
Onderwerpen bij ´Conditie van de baby tijdens de baring´
- Waarom wordt de conditie van de baby tijdens de baring bepaald?
- Wat is hypoxie en wat is asfyxie?
- Wat zijn normale harttonen tijdens de baring en wat zijn afwijkende harttonen?
- Hoe kan de conditie van de baby tijdens de baring worden bepaald door middel van intermitterend luisteren?
- Hoe kan de conditie van de baby tijdens de baring worden bepaald met het CTG?
- Wat is de onderbouwing van de harttonen intermitterend of continue registreren?
- Wat is een MBO en wat is de onderbouwing van een MBO tijdens de baring?
- Als er geen sterke onderbouwing is van het gebruik van CTG, waarom gebeurt het dan toch?